Almanya’da yaşayan Adıyamanlı sanatçı Erkan Korkmaz ve babası Hüseyin Korkmaz 6 Şubat depreminin sembolü haline gelen Adıyaman Saat Kulesi’nin diaromasını yaptı.
Almanya'da yaşayan Adıyamanlı sanatçı Erkan Korkmaz ve babası Hüseyin Korkmaz 6 Şubat depreminin sembolü haline gelen Adıyaman Saat Kulesi'nin diaromasını yaptı.
6 Şubat depremi sırasında Saat 04.17'de duran ve sonrasında bir daha çalıştırılmayan, Adıyaman Saat Kulesi yaşanan felaketin adeta sembolü haline geldi.
Depremin ilk günlerinden itibaren Almanya'dan Adıyaman'a gelen ve depremin açtığı derin yaralara birebir tanık olan Adıyamanlı sanatçı Erkan Korkmaz ve babası Hüseyin Korkmaz, Almanya'ya geri döndükten sonra evlerindeki mini müzede sergilenmek üzere depremde kaybettikleri binlerce hemşehrilerinin anısına Adıyaman Saat Kulesi diaroması yaptılar.
Babası Hüseyin Korkmaz'ın el emeği ile yaklaşık 20 günde tamamlanan makete ilişkin bilgi veren Adıyamanlı sanatçı Erkan Korkmaz, Adıyaman Saat Kulesi diaromasının, hem taşıdığı anlam, hem de babasının göz nuru, alın teri bir yapıt olması sebebiyle evlerindeki küçük müzenin en nadide eseri olduğunu aktardı.
Adıyamanlı sanatçı Erkan Korkmaz, babası ile birlikte yaptıkları saat kulesi maketi ile ilgili şöyle konuştu:
6 Şubat'ta Adıyaman'ın da içinde bulunduğu 11 şehrimiz çok büyük bir deprem felaket ile karşı karşıya kaldı. Ben gurbette yaşayan bir kardeşinizim. Evimde memleket yaşamını sembolize eden birçok araç gereç küçük minyatür heykeller var. Böyle bir merakım var arkamdaki dolapta bazen birebir böyle evime misafir olan dostlarım da görmüşlerdir. Evimdeki bu mini müzede, maalesef böyle bir vesileyle olmasını istemezdim ama önümüzde gördüğünüz gibi Adıyaman'ın 6 Şubat depremi ile özdeşleşmiş, depremin artık bir sembolü haline gelen Saat 04.17'de zamanın durduğu Adıyaman Saat Kulesi'nin bir minyatürü var.
Babam depremden bir hafta önce Almanya'ya misafir olarak gelmişti. Sonrasında bu felaket olunca, beraber Adıyaman'a, memlekete gittik. Oradaki o acıya 20-25 gün boyunca beraber tanıklık ettik. Memleketimizin içinde olduğu durumu gözlerimizle de gördük ve bu minyatürünü gördüğünüz saat kulesini aynen bu şekilde, Saat 04.17'de; saatin, zamanın durduğu haliyle kendi gözlerimizle de gördük. Çok acı bir tablo, çok acı bir resim. Şu anda hala da böyle duruyor. Hatta bir kamuoyu araştırması yapılıyor. Saat böyle mi kalsın 04.17'de yoksa insanların psikolojisine olumsuz etki edebilir düşüncesiyle yeniden çalıştırılsın mı diye böyle bir kamuoyu araştırması da var.
Biz döndük Almanya'ya geldik. Babam böyle bu el sanatları ile ilgili çok yetenekli bir insan, ilk bağlamamı, ilk çaldığım bağlamayı da babam kendi elleriyle yapmıştı. Hem böyle saz ustasıdır, hem bir ahşap ustasıdır. Uzun zamandır tabi böyle şeylerle çok uğraşmıyor ama ben kendisinden rica ettim. Baba dedim, Adıyaman'ın bu deprem felaketinin sembolü haline gelen saat kulesinin bir minyatürünü yapmanı istiyorum. Sağ olsun, o da beni kırmadı, böyle 15-20 gün boyunca hiç erinmeyerek, çok güzel bir eser demek istemiyorum, güzellikten ziyade çok kıymetli çok anlamlı bir eser. Hem böyle bir sembol olması nedeniyle hem de babamın el emeği göz nuru alın teriyle özenerek hiç erinmeyerek 15-20 gün boyunca kendi elleriyle hazırlayıp böyle bu şekle getirdiği bir eser olduğu için. Yani güzel demek istemiyorum güzel dersek yanlış anlaşılabilir. İşte bu sanat eseri hayatımın en kıymetli sanat eserlerinden biri olarak başköşede yerini aldı.
